Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duo Reges: constructio interrete. Bonum valitudo: miser morbus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Haeret in salebra. Ut aliquid scire se gaudeant? Sint modo partes vitae beatae.
Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata mala disciplina, sed natura sua.
| Style | Performance | Mileage |
| Aggressive | High | 1000km |
H2 Quod si ita se habeat
Quo tandem modo? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Erat enim Polemonis. Paria sunt igitur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Rationis enim perfectio est virtus;
H3 Non possit beatam praestare vitam sapientia.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
H4 Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Eam stabilem appellas. Oratio me istius philosophi non offendit; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Prioris generis est docilitas, memoria; ALIO MODO.
- Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
- Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
- Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
- Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Inde igitur, inquit, ordiendum est. Videsne quam sit magna dissensio?
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Res enim concurrent contrariae. Easdemne res? Bork Illa tamen simplicia, vestra versuta. Venit ad extremum;
H3 Non est igitur voluptas bonum.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Poterat autem inpune; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea et consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.
H4 At ego quem huic anteponam
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Sed fac ista esse non inportuna; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
- Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
- Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
- Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
H4 At ego quem huic anteponam
- Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
- Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
- Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
- Quo tandem modo?
- Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Utram tandem linguam nescio? Quorum altera prosunt, nocent altera. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Cur, nisi quod turpis oratio est?
Bork Primum in nostrane potestate
est, quid meminerimus? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Tanta vis admonitionis inest in locis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Summus dolor plures dies manere non potest? Haec dicuntur inconstantissime. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cur haec eadem Democritus?
- Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
- At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
- Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
- Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
- In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Verum hoc idem saepe faciamus. Certe non potest.
- Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
- Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
- At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
- Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
- Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
- Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Avaritiamne minuis? At multis malis affectus.
Bork Quis istum dolorem timet? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. A mene tu? Quare attende, quaeso. Hic ambiguo ludimur. Sed ad illum redeo. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Explanetur igitur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. A mene tu? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid vero? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Immo videri fortasse. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
- Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?
- Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
- Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
- Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
- Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
- Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
- At certe gravius.
- Nescio quo modo praetervolavit oratio.
- Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
- Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
- Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
- Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
- Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Hic ambiguo ludimur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quonam, inquit, modo? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Bork Nulla erit controversia. Bork Illi enim inter se dissentiunt.
An hoc usque quaque, aliter in vita? De quibus cupio scire quid sentias. Bork At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quid nunc honeste dicit? Deprehensus omnem poenam contemnet.
Scrupulum, inquam, abeunti; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam quid possumus facere melius?
Bork Cur haec eadem Democritus? Nos cum te, M. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Sed residamus, inquit, si placet.
An tu me de L. Hos contra singulos dici est melius. Simus igitur contenti his. Sedulo, inquam, faciam. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Et quidem, inquit, vehementer errat;
Itaque contra est, ac dicitis; At eum nihili facit; Quae ista amicitia est? Est, ut dicis, inquam. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Videsne quam sit magna dissensio?
H2 Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Bork Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quare conare, quaeso. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Bork
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quis enim redargueret? Bork
Immo alio genere; Verum hoc idem saepe faciamus. Murenam te accusante defenderem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non potes, nisi retexueris illa. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Laboro autem non sine causa;
Numquam facies. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed plane dicit quod intellegit. Bork Ut aliquid scire se gaudeant? At hoc in eo M. Si longus, levis. Prioris generis est docilitas, memoria; Tuum credibile? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Stoicos roga. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ita prorsus, inquam; Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Bork Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Non semper, inquam; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Negarine ullo modo possit numquam quemquam stabili et firmo et magno animo, quem fortem virum dicimus, effici posse, nisi constitutum sit non esse malum dolorem? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Memini vero, inquam; Itaque fecimus. Cur iustitia laudatur? Minime vero istorum quidem, inquit.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Quod quidem nobis non saepe contingit. Est, ut dicis, inquam. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Quis istud possit, inquit, negare? Bork Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?
- Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus.
- Paria sunt igitur.
Numquam facies. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Audeo dicere, inquit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Nihil sane. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Bork Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
Et ille, cum erubuisset: Noli, inquit, ex me quaerere, qui in Phalericum etiam descenderim, quo in loco ad fluctum alunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
At enim hic etiam dolore. Ostendit pedes et pectus. Nunc vides, quid faciat. Minime vero istorum quidem, inquit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
- Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
- Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
- Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Quo igitur, inquit, modo? Erit enim mecum, si tecum erit. Quorum altera prosunt, nocent altera. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Tuum credibile? Bork Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Sedulo, inquam, faciam. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Bork Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?